Tαξίδευε κάποιος με το αυτοκίνητό του από την Αθήνα πρός τη Θεσσαλονίκη.
Κάπου στο ύψος της Μαλακάσας,του πετάγεται ένας τύποςντυμένος από την
κορυφή ως τα νύχια στα κόκκινακαι
του κάνει νόημα να σταματήσει.
Μόλις σταματάει, πλησιάζει στοπαράθυρο και του λέει:
- Γειά σου φίλε, είμαι ο μαλάκαςμε τα κόκκινα και πεινάω. Εχειςτίποτα
φαγώσιμο;
Παραξενεύεται ο άνθρωπός
με το παρανοϊκό της όλης φάσης,αλλά τον λυπάται
και του δίνει ένα σάντουιτς πουείχε μαζί του.
Μερικά χιλιόμετρα παρακάτω,εκεί κοντά στις στροφές τηςΜαλαισίνας, του
πετάγεται και τον
σταματάει ένας άλλος παρόμοιοςτύπος ντυμένος όλος στα
πράσινα.
Σκύβει κι αυτός στοπαράθυρο και του λέει:
- Φίλε μου γειά σου. Εγώ είμαι ομαλάκας με τα πράσινα καιπεθαίνω της
δίψας. Δώσε μου
κάτι να πιώ σε παρακαλώ.
Τι να κάνει ο οδηγός...
Σκέφτεται "Θα δραπέτευσεκαμμιά φουρνιά τρελλών από τοΔαφνί"...
αλλά είναι και πονόψυχος και τουδίνει μια Coca - Cola που είχε στοαμάξι.
Δεν προλαβαίνει
να φτάσει στα Καμμένα Βούρλα καιεκεί στον Αγιο
Κωνσταντίνο, νά σου κι έναςάλλος ανάλογος τύπος ντυμένοςστα μπλέ. Το έχει
συνηθίσει πια το παρανοϊκόσκηνικό ο ήρωάς μας, οπότε μόλιςο μπλέ
άνθρωπος πλησιάζει στοπαράθυρο, του λέει βιαστικά:
- Ξέρω, ξέρω εσύ είσαι ο μαλάκαςμε τα μπλέ. Λέγε τι θέλεις.
- ΑΔΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑ !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου