Στον γιατρό

Ένας τύπος πηγαίνει στο γιατρό.
"Γιατρέ, πρέπει να με βοηθήσεις. Το πουλί μου είναι πορτοκαλί!"
Ο γιατρός το σκέφτεται λίγο και του ζητάει να κατεβάσει το παντελόνι του για να ελέγξει. Πράγματι, το πουλί του τύπου είναι έντονο πορτοκαλί.
Λέει ο γιατρός στον τύπο:
"Αυτό είναι πολύ παράξενο. Μερικές φορές τέτοια συμπτώματα εμφανίζονται από έντονο στρες. Αλήθεια, πώς πάνε τα πράγματα στη δουλειά;"
Ο τύπος απαντάει ότι είχε παραιτηθεί πριν από δύο εβδομάδες.
Ο γιατρός του λέει ότι μάλλον αυτή πρέπει να είναι η αιτία του στρες.
"Όχι, όχι", λέει ο τύπος, "το αφεντικό ήταν πραγματικό καθίκι, έπρεπε να δουλεύω 20-30 ώρες υπερωρία κάθε εβδομάδα και πάντα μα πάντα με εκμεταλλευόταν. Πριν από δύο εβδομάδες βρήκα μια καινούργια δουλειά που μπορώ και ορίζω εγώ το χρόνο μου, πληρώνομαι τα διπλά λεφτά από την προηγούμενη δουλειά και το αφεντικό είναι σπουδαίο".
Ο γιατρός συμπεραίνει ότι δεν είναι αυτή η αιτία του στρες. Ξαναρωτάει τον τύπο:
"Πώς είναι η ζωή στο σπίτι;"
O τύπος του λέει ότι χώρισε πριν από οκτώ μήνες.
Ο γιατρός σκέφτεται ότι αυτή πρέπει να είναι η αιτία που το πουλί του είναι πορτοκαλί, αλλά ο τύπος το αρνείται:
"Όχι, όχι. Για χρόνια, το μόνο που άκουγα ήταν γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια. Είμαι πολύ ευτυχής που την ξεφορτώθηκα και ησύχασα".
Έτσι ο γιατρός αναγκάζεται να το ξανασκεφτεί για μερικά λεπτά.
"Δε μου λες..." του λέει, "πώς πας από χόμπι και κοινωνική ζωή;"
Ο τύπος απαντάει:
"Τίποτα ιδιαίτερο. Τα περισσότερα βράδια κάθομαι σπίτι, βλέπω καμιά τσόντα και τρώω γαριδάκια..."